စစ္သားတေယာက္ရဲ႕ဘ၀ပုံျပင္.
ဗီယက္နမ္နဲ႔ စစ္ပဲြျပီးေတာ့ အေမရိကန္စစ္သား တစ္ဦးက ဆန္ဖရမ္စစၥကိုကေန မိဘအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး “ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သားျပန္လာျပီ၊ သားနဲ႔အတူ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လဲ ပါခဲ့တယ္။ သူ႔ကိုလည္း အိမ္ေခၚခဲ့မယ္ေနာ္” လို႔ ေျပာေတာ့ မိဘေတြက ေခၚခဲ့ဖို႔ သေဘာတူလိုက္တယ္။စစ္သားက ဆက္ျပီး “ဒါေပမဲ့ သားသူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ၾကိဳေျပာထားခ်င္တယ္။ စစ္ပဲြမွာ သူအၾကီးအက်ယ္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္။ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ ေျခတစ္ဖက္ ျဖတ္လိုက္ရတယ္။ သူ႔မွာ သြားစရာ၊ ေနစရာ မရွိလို႔ သားနဲ႔ အတူလိုက္ေနမွာျဖစ္တယ္”
“ ၀မ္းနည္းပါတယ္သား။ သူ႔အတြက္ တစ္ျခားေနရာမွာေနဖုိ႔ ေဖေဖတို႔ စီစဥ္ေပးလို႔ရတယ္ေလ”
“မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ၊ သူ႔ကို သားနဲ႔ပဲ အတူေနေစခ်င္တာပါ”
“သား.. သားဘာေတြေျပာေနသလဲဆိုတာ သားကိုယ္သား သိလား။ ဒီလို ဒုကိၡတ တစ္ေယာက္က ေဖေဖတို႔နဲ႔ အတူေနရင္ ေဖေဖတို႔ကို တာ၀န္ပိုေစတယ္သိလား။ ေဖေဖတို႔လဲ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ရဦးမယ္။ သူ႔ေၾကာင့္၀န္ပိုေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ သားအရင္ျပန္လာခဲ့ ေနာက္ျပီး သူ႔ကိုေမ့လိုက္ သူ႔လမ္း သူသြားလိုက္မယ္”
အေဖ့စကားၾကားေတာ့ စစ္သားေလးဟာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး ဖုန္းခ်လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ သူ႔ရဲ႔သတင္း အစအနကို မရခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ဆန္ဖရမ္စစၥကို ရဲစခန္းက ဖုန္းကို သူမိဘေတြက လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ သတင္းက သူတို႔သားေလး တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်ျပီး အဆံုးစီရင္သြားတဲ့ အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ သူသတ္မႈ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္သြားတယ္လို႔ ရဲေတြက ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
မိဘေတြက စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ပဲ ဆန္ဖရမ္စစၥကို လိုက္သြားခဲ့တယ္။ သားရဲ႔အေလာင္းကိုေတြ႔ေတာ့ သားမွာ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္နဲ႔ ေျခတစ္ဖက္ မရွိတာကို အံ့ၾသစြာ သူတို႔ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
ပုံျပင္ထဲက မိဘႏွစ္ပါးဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြလိုပါပဲ။ အဂၤါစံုညီျပီး ႐ူပါကာ လွပသူေတြကိုသာ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ခ်င္ၾကတယ္။ ကို္ယ့္ကို အဆင္မေျပမႈေတြ ေပးမယ္လို႔ ထင္တဲ့လူ၊ ကိုယ့္လို လႈပ္ရွားဖို႔ ခက္တဲ့လူေတြကို က်ေတာ့ သေဘာမေတြ႔ၾကဘူး။ ကိုယ့္ေလာက္ မက်န္းမာ မသန္စြမ္းတဲ့လူ၊ ကိုယ့္ေလာက္ မေတာ္မထက္တဲ့လူနဲ႔ ကိုယ့္ေလာက္ ရုပ္ရည္မေျပျပစ္တဲ့လူကို ခပ္ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ဳိ႔လူေတြက မပစ္ပယ္တတ္ၾကပါဘူး။ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေနပါေစ သူတို႔က နစ္နစ္နာနာနဲ႔ ခ်စ္ၾကတယ္။ ဂ႐ုစိုက္ၾကတယ္။ လူရာသြင္းၾကတယ္။
......အဲဒီလိုပါ ပဲ... စစ္သားမွမဟုတ္... အျခားေသာ သူမ်ားေတြရဲ႕ ဒီလိုမ်ိဳး ဒုကိၡတအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ေတြ႕ရင္... အေပါင္းအသင္း မလုပ္ျခင္တာ... လူေတာထဲမ၀င္ျခင္တာာ...ေတြကိုေဖးမကူညီႏိုင္ပါေစလို႕....
...ဆုေတာင္းရင္း... မသန္ေသာ္လည္းစြမ္းပါေသးတယ္ ဆိုသူေတြရဲ႕ ဘ၀ေလးေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္ၾကပါေစ....
မိသားစု၀က္ဆိုဒ္မွေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္
2 comments:
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ...ခံစားမိပါတယ္
စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ ကိုနားလည္ေပး
ဖို႕ကလည္းဘာလို႕လူေတြဒီေလာက္ခက္ေနတာလဲ
မသိဘူးေနာ္ ...ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
အစ္ကိုေ၇
စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုျပင္ေလးက အေတာ္ကိုခံစားရပါတယ္
တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးတဲ့စစ္သားမ်ဳိးကို ထိုင္ရွိခိုးဘိဳ႔ ၀န္မေလးတဲ့ ျပည္သူေတြရွိတယ္ဆိုတာ လည္းသိေစခ်င္ပါတယ္။
ေမသူမုန္းတဲ့ တပ္မေတာ္စစ္သားဆိုလို႔ ဆယ္ေယာက္ေတာင္ မျပည့္ပါဘူး
ကိုလြမ္းသုခေ၇ စစ္သားတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ဘ၀ကို နားလည္ေပးဘို႔ မခက္ပါဘူး လက္ရွိ အစိုးရ ရဲ႕ လုပ္ရ က သာ နားလည္ဘို႔ခက္တာ ပါ အစိုးရ နဲ႔ စစ္သား ကို ခြဲျခားျပီး မသိတဲ့လူေတြက သာ ၀ါလံုးသိမ္းတာ ပါ တစ္ကယ့္ခြဲျခားျမင္တဲ့သူေတြက အဲလို မ်ိဳးမဟုတ္ၾကပါဘူးဆိုတာ လည္းနားလည္ေစခ်င္ပါတယ္
အမိေျမအတြက္ စစ္သားေတြက မရွိမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္
အမိေျမက လည္းအဲလို စစ္သားေတြကို ေတာင္းတ ပါတယ္
ဘယ္လို ဘဲ လူၾကီးေတြဘာဘဲ ျဖစ္ေနေန ဘာဘဲ လုပ္ေနေန က်မတို႔ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြသာ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ေနသြားမယ္ဆိုရင္ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမယ္လို႔ယံုၾကည္ပါတယ္
အားေပးလ်က္
ေမသူ
Post a Comment